Vrienden

Vrienden, RL of computer. Wat boeit 't. Geven ze echt om je, of doen ze maar alsof? Proberen ze je op te vrolijken? Of slaan ze je in elkaar? Wil je wel opgevrolijkt worden? Of voel je je meer op je gemak als je verdrietig of boos bent? Weetje, ik voel me juist op m'n gemak als ik sjagrijnig ben. Ik haat 't om blij te zijn. Meestal doe ik alsof, omdat ze anders gaan vragen wat er is enzo. Ik wil gewoon alleen zijn. Als een vampier. Soms is het wel fijn om vrienden om je heen te hebben. Maar als ze er niet zijn mis ik ze niet. Als m'n moeder me voorstelt 'n vriend te bellen om af te spreken, doe ik dat meestal omdat ik toch niks beters te doen heb.
Ik ben de enigste van mijn echte vrienden die veel computert, de rest is juist veel buiten of kijkt tv ofzo. Ik zou wel willen dat ik vrienden had die gewoon op het zelfde niveau zaten als dat ik zit.
Waarom moest ik ookalweer zonodig naar die andere kutschool? Oh ja, die leraren waren gewoon zo noob, dat ze niet eens wisten hoe ze met Autisme om moesten gaan. Aan de ene kant zit ik nu wel goed, aan de andere kant ook weer niet. Ik kan hier beter leren, omdat de leerkrachten me begrijpen. Maar er zijn er altijd die menen dat ze beter zijn in alles. En m'n vrienden heb ik achter moeten laten. Ik had net échte vrienden. 2 hele goeie. En floeps, weg ermee. Kutschool.
Maarja, ik dwaal af.
Ik ga zo afsluiten denk ik.
Morgen orthodontist, zwemmen, en dan kijk ik wel.